Waarschuwing: Wanneer je er niet tegen kan dat een man volledig open is over zijn gevoelens en hier ook uiting aangeeft, klik dan weg. Oh ja, het is ook behoorlijk intiem. Niet zeggen dat ik je niet gewaarschuwd heb. Ik ben niet bang om mijn diepere gevoelens te delen. Het is de (bijna) ongecensureerde, naakte en rauwe versie.
In januari 2017 zag ik een berichtje voorbij komen van iemand die ik al een lange tijd niet gesproken had. Het was iets creatiefs wat ze gemaakt had. Ik ben altijd gek op mensen die creatief bezig zijn op wat voor manier dan ook. Naar aanleiding van dat berichtje heb ik haar ook gelijk een appje gestuurd dat ik haar creatie gezien had en dat ik het leuk vond dat ze zo crea bea bezig was. We raakten aan de praat en we hadden al veel eerder besproken dat ik een keer naar haar huisje zou komen kijken. Nou zo gezegd zo gedaan.
Ze hield mij eerder altijd op afstand, bleef altijd een beetje zakelijk in het contact wat wij hadden. Ik was altijd mijn open zelf, ongeacht wie er meeluisterde. Toch voelde ik altijd wel dat we leuk en fijn contact zouden kunnen hebben. Op onze eerste “date”, die zij overigens niet meetelde in de boeken, ben ik alleen maar bezig geweest om vragen te stellen aan haar. Ik benoemde dat ik zag dat ze haar gevoelens weglachte en met haar wenkbrauwen trok. Alles wat ik zag benoemde ik. De muur om haar hart was groot en dik van alle jaren dat ze niemand (inclusief zichzelf) had toegelaten op die prachtige plek die in haar huist. We zijn laat op de avond een stuk gaan wandelen. We praatten over haar moeder, vader, zussen, haar vrienden, over haar. Ze was eerlijk, open, onwennig en overrompeld. Toen we terugkwamen van het wandelen, zaten we hand in hand op de bank, haar kat bij ons. Het hand in hand zitten en de diepe gesprekken, waren intiem, romantisch en intens. Een zoen had niks toegevoegd aan deze avond en was zelfs misplaatst geweest.
We wilden allebei graag weer afspreken en deden dat dan ook snel. Tijdens onze 1e date, maar eigenlijk de 2e 😉 , zei ze ik wil je zoenen, mag dat? Euhm ja hoor, heel graag! Ik kan hier wel heel stoer gaan doen, maar ik vond het toch best spannend. Na 15 jaar met één iemand zoenen ben je toch wat minder slick in je moves en neemt blijkbaar de vrouw het initiatief wanneer het haar te lang duurt. Dussss. Dat maakte het zoenen niet minder lekker overigens, dat was op zijn zachtst gezegd bijzonder prettig.
Wat er nu komt is het meest intieme wat ik kan (iets met internet enzo) en wil delen. Ik deel het, omdat het één van de meest, zo niet het meest liefdevolle moment tot nu toe in mijn leven is geweest. Na een hemelse avond/nacht waarin de tijd leek stil te staan, stapte ik ’s ochtends uit bed en vervolgens onder de douche. Ze had mij nog niet volledig naakt gezien, maar ik voelde me zo veilig en op mijn gemak en deed dit dan ook zonder nadenken. Niet in het donker een beetje klungelen, nee gewoon in het volle licht gaan staan. Uit hoe ze met haar prachtige ogen naar mij keek sprak zo veel liefde, ze genoot er zo van, dat ik me echt heel bijzonder en geliefd voelde. Ze nam echt de tijd om mij te bekijken en de tijd stond dan ook even stil. Binnen een maand kreeg ik de sleutels van haar huis (en ook van haar hart), wat ik als zeer speciaal en bijzonder ervaarde.
Nu kwam ik net uit een relatie van 15 jaar en wilde ik niet gelijk in de volgende stappen. Dit zei ik haar ook steeds. Mede omdat ik de wereld rond wilde gaan fietsen, wilde ik aan de “relatie” die we met elkaar hadden geen naam geven. Ik wilde het niet een “echte relatie” noemen en stopte het dan ook in een veilig hokje. Liefde is echter vrij en wil stromen. Dat hokje was lekker makkelijk en zo dacht ik er controle over te hebben en hoefde ik er ook niet verder naar te kijken. Het was toch duidelijk zo? Nu hoeft het ook niet persé een naam te hebben of aan bedachte, maatschappelijke voorwaarden te voldoen. Wij noemden het een liefdesrelatie en dat was het. De omgeving begreep er weinig van. Want immers deden we toch alles wat vriendje/vriendinnetje met elkaar doen? Op een gegeven moment was het niet meer genoeg voor haar. Ze wilde meer, er ontstonden verliefde gevoelens. Die ze vervolgens ook weer blokkeerde, want het werd ogenschijnlijk niet beantwoord en ze wilde niet gekwetst worden. De muur om haar hart werd dan ook regelmatig weer gemetseld. Iedere keer wanneer dit gebeurde pakte ik mijn moker om met veel liefde de muur rond haar hart weer te slopen. Zij had echter (eerder dan ikzelf dat had, de gave van een vrouw) door dat ik ook verliefde gevoelens voor haar had. Ze zei dan ook je hebt zo veel bijnamen voor me en liedjes die je over mij hebt gemaakt. Ze had gelijk. Dit doe ik inderdaad niet zo maar. Ze zei dan ook steeds, ben je soms een beetje verliefd (of gek) op mij? Net voordat ik aan de slag ging als reisleider in Elba voor vier weken (ook daar kan ik een fucking boek over schrijven, wat ik waarschijnlijk niet, maar misschien ook weer wel doe) kwam het hoge woord eruit dat het zo voor haar niet meer ging. Ze vertelde me, net voordat ik ging, dat ze 17 december een brief had geschreven voor haar toekomstige man. Die heeft ze iedere dag, voor een maand, hardop voorgelezen. Een maand later stond ik bij haar op de stoep. Ik geloofde toch al niet in toeval. De brief die ze me toen liet lezen raakte me in mijn ziel. Tranen van herkenning. Dit ging voor mijn gevoel over mij, over ons, over ons (toekomstige) leven samen. Weet dat ik heel graag de tijd heb genomen om je te leren kennen en dat was meer dan de moeite waard. We hebben de volgende dag toen ik vertrok naar Elba huilend en kussend afscheid genomen bij de trein, met de handen tegen de ramen en tranen in onze ogen. Het zou een scène uit een romantisch drama kunnen zijn geweest. Of het een a-film zou zijn geweest weet ik echter niet. Ik doe er grappig over, maar ik lag in barrels.
You don’t know what you got till it’s gone was zeker van toepassing. Jezus, wat miste ik haar zeg niet te doen. En ook nog tegen haar zeggen dat ik mensen nooit mis…. Lekker verhaal ook weer…. Ik wist niet wat liefde was. Ik had mij daar een beeld van gevormd door opvoeding, omgeving, tv etc. Een geromantiseerd beeld. Liefde is iets wat je moet ervaren en voelen en niet iets wat aangeleerd is of vanuit je hoofd beredeneerd kan worden. Net als met overige dingen mocht ik hier zelf iets van maken wat voor mij klopt en goed voelt. Dat heb ik ook nog heel onhandig geprobeerd uit te leggen aan haar. Wat ben ik af en toe een kluns in mijn communicatie zeg. Het ging namelijk helemaal niet over mijn gevoel voor haar, maar over een beeld wat ik van liefde had. Soms is het ook handig om niet alles uit te spreken. Ik voel altijd de diepe behoefte om alles te delen, terwijl je sommige zaken lekker intern moet laten. Maar ik loop op de zaken vooruit.
We hadden regelmatig contact tijdens mijn tijd daar. Ik had haar eigenlijk altijd afgehouden, omdat ik vond dat ik haar de kans op liefde zou ontnemen op het moment dat ik op mijn fietsreis zou gaan. Daarnaast was het afhouden achteraf gezien ook mijn muur om geen verliefde gevoelens te hoeven voelen of toelaten, terwijl die er in alle intense hevigheid wel waren. Knetter verliefde gevoelens. Haar zussen zagen ook wel dat er meer was dan dat ik toe wilde geven. De enige die het niet zag was ikzelf. Ik dacht ook dat ze een vaste vorm zocht in de vorm van huisje, boompje, beestje. Dat kan ik haar nog niet geven. Hoewel ik het me absoluut wel voor kan stellen met haar in de nabije toekomst. Omdat ik zo stellig was, had ze nooit uitgesproken dat ze die vaste vorm niet zocht. Tot dan. Op het moment dat je met een open hart leeft, kan je in mijn beleving ook kijken naar andere vormen van een relatie hebben los van de traditionele vormen. Wanneer je vanuit je hoofd leeft gaat dit volgens mij niet. Liefde is altijd de basis waarop je de rest bouwt. Liefde mag stromen door alle aspecten van het leven. Daarnaast gaf ze aan dat ik niet voor haar kon bepalen dat ik haar de kans op liefde zou ontnemen, wanneer ik weg zou gaan. Tja, daar valt verrekte weinig tegenin te brengen. Ze had helemaal gelijk. Ze wilde alleen dat ik mijn liefde aan haar zou beloven en niet op zoek zou gaan naar andere liefde. Best logisch. We hebben toen afgesproken dat we bij mijn terugkomst maar eens goed met elkaar moesten praten. En wat laaide de liefde weer op zeg. Onze harten stonden vol open.
Na een lange busrit naar Nederland kwam zij mij ophalen in Amsterdam. Toen ze aan kwam rijden zag ik weer eens hoe mooi ze wel niet is, hoe ze in al haar prachtige vrouwelijkheid straalde. Vroeger kon ik bij vrouwen nog wel wat vinden van wat ik imperfecties vond. Zij is imperfect perfect of andersom, lekker belangrijk ook. Ik zag het niet eens. Zo voelt liefde dus, wanneer wat er binnenin zit zo naar buiten straalt. Wanneer harten met elkaar in verbinding staan. Begrijp me niet verkeerd, ze is echt een mooi meisje. Don’t get it twisted. Dat gaat voorbij alles wat woorden kunnen beschrijven. Zij gaat voorbij aan alles wat woorden kunnen beschrijven. Ik ben toen een kleine week bij haar gebleven. Deze week was niet de meest leuke week die we gehad hebben. We waren maar aan het praten over onze relatie en alles psychologisch aan het analyseren. Dit gaf geen ruimte voor leuke en spontane dingen waar we allebei zo van houden. Het ging stroef en de liefde stroomde niet. Aan het einde van de week hadden we een feestje bij een vriendin van mij en dat gaf weer wat ruimte en lucht in de zwaarte die we samen gecreëerd hadden.
Na een week alleen in Meppel te hebben geslapen, spraken we weer af. We hadden uiteraard ook besloten om vooral lekker actie te ondernemen en leuke dingen te doen. We zijn toen naar een recreatie/natuurgebied bij haar in de buurt gegaan. Het was redelijk goed weer en we gingen samen aan de waterkant zitten, voetjes in het water. Er zat een gezinnetje naast ons die niet veel later weg gingen. Het was extreem rustig en ze zei tegen mij, ik wil zwemmen. Waarop ik antwoordde, hoe dan we hebben geen zwemkleding bij ons. Vervolgens trok ze haar kleding uit op haar slipje na en ging te water. Het was best fris en ik zat op de kant een beetje te miepen. Het is koud, geen zwemkleding, hoe dan bla bla bla. Ze overtuigde mij om toch het water in te gaan, omdat ze wist dat ik dat heerlijk zou vinden. Dus hop ik al mijn kleding uit en te water gegaan. We hebben heerlijk samen gezwommen alsof de wereld om ons heen niet bestond. Dit voelde ook weer zo goed. Mij liefdevol overtuigen dat ik het heerlijk zou vinden. Elkaar helpen om niet zo star te zijn en nieuwe dingen te proberen. Na ons half afgedroogd te hebben aan het picknickkleed gingen we verder. We wandelden, zoenden, knuffelden. We gingen naar een heerlijk tentje in de buurt waar we onder een dekentje onze lunch nuttigden. Dit was echt een perfecte dag. Zo hoort liefde te zijn voor mij. Dit voelden we allebei zo. De intimiteit die om deze dagen heen hing was van een andere dimensie. We gingen in elkaar op. Het knetterde, het vonkte. Vurige passie. Geen gedachten, geen morgen, geen gisteren. Alleen maar nu. En wat voelde dat goed. In de tussentijd was ik voorzichtig ook al begonnen om haar mijn meisje en vriendin te noemen. Sowieso was er vanaf het begin totaal geen ruimte of behoefte bij mij om met iemand anders af te spreken. Ik ging alleen maar keihard aan op haar en zij op mij. Onze lichamen reageerden extreem op elkaars aanrakingen. Op manieren die we allebei nog nooit ervaren hadden. Er was zo een sterke fysieke en emotionele aantrekkingskracht, we leken wel magneten. Wat we hadden was (en is) heel bijzonder.
Zo warm zo zacht,
je lichaam in de koude nacht.
Gestreeld, geproefd, gekust,
vol passie en lust.
Trillingen van intens geluk,
brengen me van mijn stuk.
Samensmelten in het licht van de maan,
dwars door alle sterrenstelsels heen gaan.
Opgaan in een plek waar alleen de liefde voelbaar is,
de plek die thuis heet en ik mis.
© By Vincent
Ik praat in de verleden tijd, omdat het over is. Binnen een paar dagen na de perfecte dag was het klaar. Wat er is gebeurd, blijft tussen haar en mij. Het heeft mijn hart wel volledig aan bonken geslagen en dat doet het nog steeds. Wat ik erover kwijt wil, is dat ze er toch niet mee om kon gaan dat ik de wereld over zou gaan fietsen en dat ze toch behoefte had om met haar partner naar huisje, boompje, beestje toe te werken. Ze heeft ook nooit echt gevoeld dat het bij mij zo diep ging qua de liefde die ik voor haar voelde en hoe bijzonder en intens dat voor mij was en is. Ik heb haar dat niet laten voelen. Alleen op het einde liet ik dat meer zien en voelen, voor mezelf en haar. Ze wilde houvast, plannen maken en ergens naar toe werken. Dit was haar in de dagen erna duidelijk geworden. Ik kies voor vrijheid en zij kiest voor veiligheid en zekerheid. Hier heb ik geen oordeel over. Er is geen goed of fout. Slechts een verschil in de keuzes op ons eigen pad. Ik kan niet verwachten dat iemand mee gaat in mijn keuze en vice versa. Haar hart heeft zich gesloten voor mij op dit gebied en ze gaat gelijk door. Dit is haar manier om met de situatie om te gaan. Door bepaalde acties gaat ze direct verder en kan ze ons afsluiten. Ik begrijp daar niks van, omdat het voor mijn gevoel afbreuk doet aan onze diepe liefde voor elkaar. Echter staat er ook nergens beschreven hoe lang en of je verdriet zou moeten hebben bij een breuk. Ook hier gaat eenieder anders mee om. Hoe kan je zo snel verder en alweer behoefte hebben aan daten en meer? Dat ik het niet begrijp is niet belangrijk. Het gaat ook niet over mij of over haar liefde voor mij, maar over haar en haar manier om ermee om te gaan en verder te gaan. Mijn hart staat gewoon nog steeds vol open voor haar. Ik kan mijn hart niet sluiten. Aan de ene kant zou ik dat willen, omdat het ogenschijnlijk makkelijker is. Ik wil me alleen niet laten leiden door mijn angsten en overtuigingen. Ik wil me kwetsbaar opstellen ondanks dat ik gekwetst kan worden. Dat is hoe ik in het leven wil staan. Wat wij hadden was echt, dat hebben we allebei hartstochtelijk gevoeld. Ze heeft ook meermaals gezegd op het laatst: ga maar snel fietsen des te eerder ben je terug. Daarnaast dat ze bang was dat ik niet meer terug zou komen en in het buitenland zou blijven. Het zal voor nu zo moeten zijn. Al voelt dat verdomd oneerlijk, als je zoiets dieps met elkaar ervaart. De laatste dag met elkaar zijn we nog een stuk gaan lopen waarbij ze mij een aantal bijzondere en voor haar emotionele dingen liet zien. Waar ik ook niet alles van wil delen. De dingen die ze me liet zien, dat doe je niet zo maar. Ze vertelde over haar droom en we liepen door het stuk natuur (wat inmiddels een bestemming had gekregen) waar ze haar creatieve droom eventueel zou willen realiseren. Ik zie het haar ook doen. Ik kan het zo visualiseren. Ze heeft die kracht, liefde, doorzettingsvermogen en creativiteit in zich. We zoenden nog echt, staand op een houten bruggetje in de zon. Toen ik in Elba was, begeleidde ik een excursie waarbij er onder andere naar een zwart strand werd gevaren waar mineralen te vinden zijn. De kleine Vincent kwam los en ging driftig op zoek naar de mooiste mineralen. Hierna zal ik niet meer over mezelf in de derde persoon praten. Best awkward namelijk. Ik vond vele grotere stenen. Mooi, maar niet prachtig. Ik bleef op verschillende plekken graven totdat ik op een prachtig, minuscuul steentje stuitte. Dit steentje nam ik mee naar huis. Mijn plan was om haar tot mijn vriendin te vragen. Er zijn vele steentjes op de wereld, maar dit prachtige en unieke exemplaar wat ik tussen miljoenen zandkorrels tegenkwam, was tevens een mooie symboliek zoals ik naar haar keek. Ik heb haar het steentje met bijbehorende uitleg met tranen in mijn ogen gegeven.
Vanwege de verkoop van de eengezinswoning die ik samen met mijn ex-vrouw had en het niet hebben van woonruimte, ben ik als tijdelijke oplossing naar Meppel verhuisd. Ingetrokken bij twee vriendinnen. Super liefdevol dat ze me wilden ontvangen, maar dat komt nog terug in een ander blog. Ik heb door alles wat er gebeurde getwijfeld aan mijn plannen. Ik lag op de overloop tussen hun twee slaapkamers in op een matras. Ik voelde me ineens zo een knuppel, een zwerver, een niksnut. Bijna al mijn spullen verkocht. Geen baan. Waarom kan ik niet gewoon weer voor de vaste structuur gaan. Diep van binnen is er een weten dat ik mezelf op de lange termijn niet gelukkig ga maken. Dat heeft niks met haar te maken, maar met mij. Ik ga mijn missie en doel in het leven ontdekken. Wat ik liefdevol te brengen heb in deze wereld. De lessen die ik de laatste tijd voorgeschoteld krijg hebben als thema dat ik mijn eigen kracht mag gaan vinden. Dat ik mag leren helemaal oké te zijn met mezelf. Een vriendin zei: je mag verliefd gaan worden op jezelf. Er wordt altijd gezegd, je moet eerst jezelf gelukkig maken voordat je dat met iemand anders kan delen. Nu durf ik toch te stellen dat het veel geroepen wordt maar weinig gebezigd. Ik zie vooral dat mensen hun geluk uit een ander proberen te halen. Ook niet alleen durven zijn en direct weer naar een partner op zoek gaan. In die stilte en tijd voor jezelf ligt echter een grote kracht. Hoewel er binnen een relatie ook gewoon de ruimte en mogelijkheid zou mogen zijn om jezelf helemaal te vinden. Daar kan je liefdevol en creatief naar kijken los van “wat hoort”. Je niet in elkaar te verliezen, maar samen groeien in je eigen kracht. Er altijd zijn voor iemand zoals je er voor jezelf bent. Wanneer je voorbij je angsten kan gaan van wat je tegen gaat komen, dan kom je steeds dichter tot je eigen kern. Dat dit verdomde moeilijk is kan ik nu al een klein beetje onderschrijven. Wanneer ik naar mezelf kijk heb ik ook altijd door mezelf helemaal open te stellen en volledig te geven, liefde willen ontvangen. Dat is altijd de voorwaarde geweest. Dat was mijn standaard modus operandi. Dat pik je al vroeg in je leven op. Liefhebben hoort volgens mij zonder voorwaarde te zijn. Liefde geven zonder verwachtingen, omdat je dat wil. Dit is één van de vele lessen die ik mag leren. Er is wel een besef dat ik mezelf door mijn hele leven heen te afhankelijk heb gemaakt van een vrouw.
Wij hebben, door omstandigheden, heel erg veel contact gehad. Iedere dag. We wilden in allerlei facetten en op allerlei gebieden in ons leven nog zo veel samen ontdekken. We praatten over onze diepste verlangens, behoeftes en wensen op alle gebieden in ons leven. Onze interesses en richting klikten op elkaar. Batterijladingen trokken we leeg aan videobellen, wanneer we niet bij elkaar waren. We kregen elkaars dagelijkse dingetjes mee. We stonden met elkaar op en gingen met elkaar naar bed. Het contact is van alles naar niets gegaan en dat voelt echt als afkicken. Er is zo een diepe, intense, niet in woorden uit te drukken verliefdheid bij mij voor haar, dat ik echt geen contact kon hebben. Dat was echt om mezelf te beschermen en niet verder kapot te maken. Ik wilde er iedere dag voor haar zijn, de telefoon in de aanslag. Hoeveel moeite het me wel niet kostte om toch niet te bellen. Elke minuut van de dag was ik met haar bezig.
Ik denk met plezier terug aan de gemaakte herinneringen. Een verrassingsweekendje weg, op de tandem tijdens de fiets en wandelbeurs, samen in de sneeuw/bubbelbad. Jezus, wat was dat water loeiheet. Bedankt voor de waarschuwing nog namens mijn voet. Prachtige kamer en iets met een open geschaafde knie, dat dan weer wel. Naar de sauna, ons naaktzwemmen, waterpark met je familie, pizza eten bij je papa, onze fietstochten samen. Lopen in het bos en zitten op de grond in een soort van wigwam en samen janken. Samen in een knusse b&b met spontaan yoga in de ochtend. Fietsen op de veluwe en jouw vriendinnen tegenkomen. Bijna alleen wandelen op park Hoge Veluwe en paarden plus wilde zwijnenfamilie zien.
Ik mis het contact met jou enorm. Ik mis jou enorm. Ik mis onze intense, diepgaande intimiteit altijd verlangend en ontdekkend naar meer. Ik mis het om met jou over allerlei onderwerpen te praten zoals geloof, liefde, spiritualiteit, passies, familie, intimiteit en dromen, waarbij geen steen omgedraaid bleef. Ik mis het om gesprekken te voeren op een manier die jij nog nooit eerder gedaan/ervaren had. Ik mis het om vanuit mijn hart gedichten voor je te maken en op jouw muur te schrijven. Ik mis het om liedjes voor je te bedenken en te zingen. Ik mis het om je te overladen met complimenten. Ik mis het om te zeggen dat ik trots op je ben. Ik mis het om er volledig voor je te zijn. Ik mis de ader op je voorhoofd, je aerodynamische oren, kuiltjes in je wangen, je prachtige naakte lijf met al zijn mooie vormen en je prachtige ogen die me een inkijkje gaven in je ziel. Ik mis het om je te zien slapen met je knuffel. Ik mis de slingers in je slaapkamer die er voor ons hingen. Ik mis de ruimte in je kast waar ik mijn spullen mocht leggen. Ik mis je liefdevolle kat die ik een nieuwe doopnaam heb gegeven en die we buiten uitlieten. Ik mis het om iedere keer met veel liefde je hart te openen. Ik mis het om helemaal mezelf te kunnen en durven zijn bij jou met al mijn lichte en donkere kanten. Altijd beseffend dat we elkaar lessen leren en een spiegel voorhouden om zo als mens enorm snel te kunnen groeien en ontwikkelen. Soms pijnlijk, soms hard, soms met boosheid, onbegrip of verdriet. Ik probeerde niet te kijken naar wat ik zag, maar wat het mij liet zien. Het was een dans tussen aantrekken en afstoten, altijd met een verborgen les. En altijd in verbinding en met liefde. Liefde is elkaar laten groeien en ruimte geven om volledig in je eigen kracht te komen. Op dit moment betekent dit elkaar loslaten om allebei ons eigen pad te bewandelen. Bij jou zijn voelde voor mij als thuiskomen in elkaars hart. Je zit daar voor altijd. Ik draag de krassen en de rafels met me mee. Ik heb mijn hart voor het eerst in mijn leven volledig durven openen bij jou en jij hebt mij echte, diepe verliefdheid laten zien. Daar ben ik je zo dankbaar voor. Vanuit mijn menselijke nieuwsgierigheid heb ik veel vragen over wat wij hadden en wat dat te betekenen heeft. Wie of wat wij voor elkaar zijn in dit leven. Ik ben de laatste tijd op zoek geweest naar antwoorden die ik niet krijg.
Behalve door het leven gewoon te gaan leven en te ontdekken wat er komen gaat. Zou wel lekker veilig en makkelijk zijn dat ik zou weten hoe iets gaat lopen en wat eraan gaat komen. Echter zijn er dan ook geen onverwachtse wendingen, geen lessen, geen spontaniteit. Bij het fietsen wil ik ook niet altijd een rechte weg of volledig uitgestippelde route. Het is uiteindelijk allemaal ergens goed voor. Ik ga de kracht vinden om de ontdekte lessen van het donker naar het licht te halen en te transformeren. We hebben elkaar zo veel mooie, nieuwe dingen laten zien en geleerd. Wat een ontdekkingsreis! Love always and always love! Ik lief jou (to the moon and back)!
p.s. Weet dat de deur van mijn hart vol open staat voor jou, je hoeft niet eens aan te kloppen, je mag zo binnen komen. Ik ben er echt volledig voor jou. Ik ben klaar om jou, ons en de wereld helemaal te vullen en doordringen met alle liefde die er in mij zit.
