2018. Tweeduizendfuckingachttien. Wat een jaar. Niet terugblikken dude, je moet vooruit kijken. Ja of gewoon in het nu een blog over het afgelopen jaar schrijven. Ik ben herenigd met de liefde van mijn leven (vermomd in een vuurspuwende draak). Heb 1 baan opgezegd in maart en weer 1 gestart in oktober. Tussentijds even een klein fietsreisje gemaakt en op het einde het asfalt gekust om de heer letterlijk op mijn blote knieën te bedanken. Heb bij mijn vader en schoonvader gewoond. Met in mijn achterhoofd de woorden die een vriendin van mij spreekt: Denk je dat je spiritueel verlicht bent? Ga eens een week bij je (schoon)ouders wonen. Check, ik heb het gedaan. En faliekant gezakt. Ik ben gewoon een ordinaire aardworm zo blijkt. Oh ja en ik woon inmiddels samen. Kan dat allemaal in 1 jaar? Ja hoor, in 2018 kon het allemaal.
Het afgelopen jaar heeft me veel gebracht, maar ook gekost. Ben weer even stil gezet fysiek gezien om rust te nemen en te reflecteren. Vanaf oktober heb ik acht maanden bij Bever gewerkt. Leuke ervaring en toffe mensen ontmoet.
2019. Nieuwe ronden, nieuwe kansen. Het samenwonen zette zich voort, het werken zette zicht voort. Er kwamen frustraties over allerlei zaken. Tijd om de balans op te maken. Wat had ik nodig? Tijd voor mezelf! #metime it was. Mijn contract liep eind mei af. Ik kreeg wat geld van de blauwe enveloppen firma terug en zou sowieso in juni een 8 daagse Initiation training volgen in België. Zou ik dan gewoon mijn contract opzeggen en daarheen fietsen? En wilde ik daarna stoppen? Het antwoord was nee. En zo ontstond het plan om de groene weg naar de Middelandse zee nu in mijn eentje voort te zetten. Zo gezegd zo gediggidaan.
En daar zit ik dan nu. In Charmes. Camping aan de moezel. Geparkeerd zoals ze dat in wielertermen noemen. Ben zwaar het rood in gegaan drie dagen geleden. Groen is toch meer mijn kleur zo blijkt. Ik reed op die bewuste dag ook nog eens lek. Laten we zeggen dat ik normaal beter ben in gaatjes vinden… Deze was zo minuscuul en niet met het oog te vinden. Met creatief denken en de hulp van de lokale blowende hangjongeren kom je er wel zo bleek. Ik heb ook weer mijn lessen geleerd over het luisteren naar je lichaam en niet blijven pushen. Ik heb tot twee keer toe volledig ingepakt gestaan en toch besloten om niet te gaan. Iets met luisteren naar jezelf. En nu ben ik eten naar binnen aan het prakken for days. Ik kijk wel of ik Zuid Frankrijk haal. De reis is de bestemming zal ik maar zeggen. Nanon komt naar Frankrijk en we gaan elkaar treffen op 8 juli om nog 2,5 week te genieten samen. De boodschap van de afgelopen dagen die ik mocht ontvangen was:
Rust wordt hier net zo gewaardeerd als het nemen van stappen. Mijn eigenwijze zelf wil signalen negeren die mijn lichaam mij geeft. Mijn wijze zelf wil rust nemen. #truestory
Nu ging ik wel heel snel voorbij aan de Initiation week in België. En godnondeju wat was dat prachtig. Een week bomvol tot de nok gevuld met liefde, transformatie, vergeving, humor, tranen van het lachen en huilen, dansen, zingen, mediteren, gezond eten en genieten. Dit alles omhuld met rituelen en activiteiten zoals vuurlopen, pijl breken op je keel en een zweethutceremonie. Ik heb heel veel levensveranderende inzichten gekregen en een nieuwe mattie gemaakt. Joël is zijn naam. Een man met een extreem groot hart. Wij wakkerden het kleine, ondeugende jongetje in elkaar aan. Ik heb zo loeihard de ballen uit mijn broek gelachen met hem. We hebben geknuffeld samen, gehuild en de meest open en intieme gesprekken gevoerd. Overigens was het genieten met de hele groep! Het was voor mijn gevoel een community en iedereen heeft op zijn of haar manier de rol gespeeld om mij bepaalde lessen te leren en inzichten te geven. Als je ooit een levensveranderend traject wil doen dan is dit echt een topper. De inzichten die ik heb gekregen wil ik eerst met mijn grote liefde delen. Ik wil iedereen bedanken die mij heeft ondersteund en voor jullie liefdevolle en ontroerende woorden wie jullie zien als jullie bij mij zijn! Eeuwige dankbaarheid! Love from the heart! En oh ja, voor wie erbij was: Pra Pra Prathiba, oehla oehlala!
P.s.: in augustus ga ik mijn empowerment coach en firewalk instructor certification doen. Zin in!
