Home Gedicht Het strand (een luistergedicht)

Het strand (een luistergedicht)

5 december 2017
Het strand (een luistergedicht)

Hieronder vind je het door mij ingesproken gedicht. Druk op de play toets voor geluid bij het audiobestand.
Daaronder heb ik de tekst neergezet, zodat je eventueel mee kan lezen.

Het strand

Je pakt mijn hand,
rent met me mee over het strand.
Je lange haren wapperen in de wind,
lachend en gek doen als een kind.
Dan rennen we onszelf helemaal vrij van alles wat ons tegen houdt,
het zand om ons heen spattend als stukjes goud.
De wind raast om ons heen, regen in ons gezicht,
mijn blik oneindig, op jou gericht.
Je ogen fonkelen als sterren in de nacht,
we schreeuwen naar de zee die buldert in alle kracht.
Om alles mee te nemen wat ons niet meer dient,
angsten, overtuigingen, woede nietsontziend.
Om ons vrijheid te laten ervaren,
beperkende gedachten te laten bedaren.
We liggen tussen het duingras met onze rug in het zand,
te turen in de verte hand in hand.
Het enige wat altijd is geweest,
hetgeen je in elk liedje hoort of gedicht leest.
Het is het allermooiste wat je kan bedoelen,
kloppende harten die het voelen.
Het overstijgt alles wat er is,
is het er niet dan weet ik wat ik mis.
Het is de liefde waar alles over gaat,
de kracht die het donkerste kwaad verslaat.
Wanneer wij alles hebben losgelaten aan zee,
we vrij zijn van alles en tevree.
Dan maken we de liefdevolle connectie weer,
nergens verder naar verlangend, niet meer.

By Vincent ©

Leave a Comment