In al je grootsheid

Daar zat ik dan tijdens mijn opleiding tot empowerment coach en firewalk instructor 🔥 Met een kloppend hart op de verkeerde plaats. Mijn hart zat namelijk in mijn keel. Het verhaaltje begint richting het einde van deze 6 daagse training.

We moesten een workshop in elkaar draaien van bijna 2 uur in een hele korte tijd. In groepjes van drie gingen we uiteen om een programma te maken. In ons team ontstond het ene na het andere goede idee. Ik kon niet anders dan meegaan met die toffe ideeën. Alleen mijn input was minimaal. Dit voelde helemaal niet goed en ik ging het gesprek aan. Ze begrepen me helemaal en zeiden wat zou jij willen inbrengen?

Ineens kwam er een idee. Een gedicht. Iets wat ik al een tijd niet had gedaan. Welke ik vervolgens zou voorlezen net voor een door ons bedachte ceremonie. En voordat we daadwerkelijk onze poezelige voetjes door het kolenbed zouden laten verwelkomen. We gingen uiteen, omdat ik zou gaan schrijven en de anderen muziek zouden regelen. Ik ging naar beneden en werd loeihard gestoord in mijn concentratie. Ik ging naar buiten en hetzelfde gebeurde. Whaaaaa, ik werd langzaam maar zeker loco. Nadat ik buiten het terrein op een bankje tegen de bomenrand aan was gaan zitten, haalde ik eens diep adem. Ik vroeg intern om hulp en daar ging mijn pen. Met een handschrift wat ze in Japan beter kunnen lezen dan in Nederland. Kon’nichiwa ennnn door. In minder dan 10 minuten was er iets ontstaan.

Tijdens onze ceremonie mocht iedereen om de beurt iets zeggen (of zwijgen) en een kaarsje aansteken. Naast mij begon iemand ineens prachtig te zingen. Het raakte me in mijn hart. Tranen in mijn ogen. Het was eerlijk en puur. En uit haar comfortzone, om dat voor een groep te doen. Nadat onze workshop was afgelopen, kwam ze naar me toe. Ze gaf aan dat ze naar aanleiding van mijn onderstaande gedichtje de stap durfde te zetten om haar lied te zingen. Wow! Die kwam even binnen. Een groter cadeau had ik niet kunnen krijgen. Ik besefte me ineens weer dat het kleine soms zo veel meer aanraakt dan het grote. Dat mijn input voor mijn gevoel wellicht “minimaal” was. Voor haar was dit iets groots. Grootsheid vinden in het kleine. Eenvoud is kracht. Ik zal deze wijze les in dankbaarheid met me meedragen. Aho!

In al je grootsheid

Wie heeft je verteld dat je je doelen niet kan halen,
dat je niet zelf je bestemming kunt bepalen.
We houden onszelf klein,
omdat we bang voor onze grootsheid zijn.
Door je klein te houden dien je de wereld niet,
er is niemand die jouw krachtige vuur ziet.
Door in jouw kracht te staan,
laat je een andere wereld ontstaan.
Laat het oervuur je naar je eigen hart leiden,
dit zal de aarde doen verblijden.
Een andere fysieke realiteit creëren,
een wereld waarin iedereen zijn droom kan manifesteren.

By Vincent ©