Waar het ooit begon
Waar het ooit begon,
met zijn tweeën vanuit de bron.
Ontstaan vanuit één ziel en hart,
gescheiden bij de start.
In een mannelijk en vrouwelijk deel opgesplitst,
door het universum heen geflitst.
Eigen lessen en levens aangegaan,
zonder bij elkaar te zijn, op eigen benen staan.
Ineens een ontmoeting, liefde zo intens,
oneindig, bijna te veel voor een mens.
De ander die jij eigenlijk ook bent in de ogen te staren,
de heftige emoties en alles overstijgende liefde ervaren.
Op en neer heen en weer,
aantrekken en afstoten keer op keer.
Om de ander inzicht in zijn eigen stukken te geven,
zodat je zelf door alles heen kunt leven.
Is de tijd wel nu om bij elkaar te zijn,
of creëert dit nog te veel angst en pijn.
Zijn er nog stukken om te helen,
zodat we straks het leven weer kunnen delen.
Of was deze ontmoeting eenmalig en hevig,
niet gereed nog niet stevig.
Tijd en ruimte zullen ons leren,
of het tij nog zal keren.
Liefde is altijd alles wat is,
weet dat ik je mis.
Ooit zullen wij weer één zijn en wederkeren,
tot die tijd blijven we leren.
Om straks weer op te gaan in het niets of alles wat is,
op weg naar huis, een groot gemis.
By Vincent ©
