We zijn nog steeds op dag 2 van het Mannenkracht festival. Als je nu pas inhaakt en een stukje voorgeschiedenis wil, lees dan gerust even een aantal blogs terug. Er staat een microdosing breathwork sessie op het programma. Het is geen ademsessie aan het worden, maar een ademdag! Maar dan nu met truffels. Althans voor wie dat wil. En nee, je zit niet 5 paddestoelen weg te hakken. Iets met microdosing en niet maxidosing.
De truffel roept me niet. Dus alleen een ademsessie. Nou ja, alleen…
De manier van ademhalen was ongeveer hetzelfde als bij de ochtendsessie. Maar nu liggen we buiten op een matje met alle mannen van het festival. Hatseflats en er gelijk weer in. Tintelingen door mijn hele lijf en klap zo weer in mijn hart terwijl de energie circuleert. Wederom huil ik uit de krochten van mijn zijn. Wat we elkaar aan doen in deze eeuwige dans. Wat we de aarde aandoen. Wat ik de aarde aangedaan heb. Gaia met wie ik op dit moment zo een diepe verbinding voel tijdens deze ademsessie. Gedragen door haar kracht liggend op mijn matje.
Op een gegeven moment vraagt de sessie begeleider om aan onze geliefden te denken en ik krijg gelijk op rechts van mij Nanon te zien en voor mij Maya. Ik huil om de dans die we in verschillende levens en gedaanten met elkaar hebben uitgespeeld. Ik voel dat er heling op mag komen. Heling!
Dan voel ik op links iets. De zin die achter elkaar mijn bewustzijn in geslingerd wordt is:
Er hoort er nog een bij! Er hoort er nog een bij! Er hoort er nog een bij!
En hierbij heb ik het niet over nog een ademsessie. Het ging over een kindje!
Kleine side-note: Er wordt ondertussen onder de liefdevolle begeleiding van andere mannen voor mij gezorgd. Wat fijn om gedragen te worden met en door elkaar. En wat fijn om alleen maar met mannen te zijn.
Er hoort er nog een bij!
Na de miskraam die Nanon een tijdje geleden heeft gehad was ik erg verdrietig en teleurgesteld. Ondanks dat ik toen niet echt lekker ging en het te veel zou zijn geweest in dat moment, was er toch een deuk in mijn hart. Achteraf snap ik wel waarom het ging zoals het ging, maar in het moment was na het doen van de zwangerschapstest een liefdesdeurtje weer open gegaan. En ondanks de geen ruimte in mijn hoofd, was de ruimte in mijn hart er absoluut. Ik had toen gevoeld dat er ruimte was voor nog een kindje, mocht het de bedoeling zijn. Ondanks dat Nanon haar eierstokken alweer aan belden, was ik er niet om de deur open te doen. Ik was druk met het interne werk om weer een blij ventje te worden.
Maar nu zou ik thuiskomen met het diepe weten van er hoort er nog een bij. Op het moment dat ik dat zou delen, dan zou mijn liefdeskanon die nacht nog bijna moeten vuren bedacht ik me. En uiteraard ben ik daar zelf bij, maar you get my drift. Er zou vast een goed moment komen om het te delen voelde ik. En dat kwam sneller dan gedacht.
Om even een mooie tijdslijn te maken. Het mannenkracht festival was 8, 9 en 10 september 2023.
8 dagen later. 18 september. Maya’s 2e verjaardag. Het vieren van haar geboortedag.
Er werd ook nog iets anders gevierd door middel van een die dag ondergeplaste zwangerschapstest. Er hoort er nog een bij was toen definitief bekrachtigd! Twee strepen!
Lief zieltje je bent zo enorm welkom bij ons, we wachten op jouw grote hart en oneindige wijsheid. En ja, er hoort er nog een bij. Jij hoort erbij!
