Mannenkracht 2023. We zitten in het ochtend programma. Na een goede intro van Jeroen en Rob komt een man die je wellicht wel kent. Glen. Beter bekend als Typhoon. Hij is rapper, hoewel ik hem zie als een gruwelijke woorden kunstenaar. En ik hou daar echt van. Mijn systeem gaat aan van dat wat doordacht en doorvoelt in de wereld woord (snappie?) gezet. Spelenderwijs spelen met taal tot taal een spel wordt wat gespeeld wil worden.
Glen opent zichzelf en het programma met een persoonlijk en diep verhaal. Hij deelt en geeft aan de tribe. Er is veel herkenning in de groep. En dat hou ik binnen de groep. Waar hij mij persoonlijk raakt is wanneer het gaat over kiezen en dan met name met betrekking tot je liefdesrelatie. Hij beschrijft zijn huwelijksaanzoek. Hij zegt dat hij voor haar kiest, ook al weet hij niet hoe dat werkt, gaat en uitpakt. Hij kiest haar. Dat zet mij gelijk in beweging. Ik ben niet traditioneel op mijn knie gegaan. Dat zou ik ook niet gedaan hebben. Want dat voelt niet goed voor mij. Het conventionele houd ik liever onconventioneel. We hebben samen besloten om te gaan trouwen op onze manier. Wat een fijne, liefdevolle maar bovenal ongedwongen dag was.
Maar wat heb ik nou gekozen? Heb ik voor Nanon gekozen? Heb ik ervoor gekozen dat Nanon mijn vrouw is? Ik merk dat ik er moeite mee heb om dat te zeggen. Mijn vrouw. Vriendin neemt de overhand wanneer ik over Nanon praat. De waarom is niet belangrijk en daar hoef ik dan ook niet in te duiken. Het is ook logisch gast. Je hebt geen keuze gemaakt. En geen keuze creëert twijfel. In mezelf. In de woorden die ik spreek. Ik weet het wel. Ik heb alleen de keuze niet gemaakt.
Wanneer ik niet kies om een man te zijn, kan ik de keuze ook niet maken om haar mijn vrouw te noemen. De hersenspinsels die ik heb geef ik terug aan Typhoon, van achter de microfoon, ten overstaan van de groep. Ik sluit af met: Ik kies ervoor om man te zijn. Daar begint het. Dan opent er een ruimte voor al het andere. Mijn relatie met Nanon. Als de vader van Maya. Dat kiezen om man te zijn kan je rationeel proberen te doen, alleen er mag ook iets klikken in je lijf. In je zijn. Dat is ook gebeurd. Het zal je niet verbazen waar. Al het goeie, komt niet van Melkunie koeien. Maar wel van ademsessies. Van jongen naar man. Dat is een verhaal van dag nummer 2 tijdens Mannenkracht en tevens iets voor een volgend blog.
Het man zijn waar ik over praat is man zijn waarbij je hoofd, je hart, je buik en je ballen betrokken zijn. Een krachtig gevoel, gevoelig krachtig. Als je deze niet voelt, ik voel sowieso lobi voor je. Lobi is het woord wat door het hele verhaal van Typhoon verweven zit. Liefde dus.
Oké, luister dan. Nanon is mijn vrouw en ik kies voor haar. Dat ga ik haar nog vertellen, want zij zal de eerste zijn die dit nieuwe blog voorgedragen zal krijgen. Door mij. Haar man. Alleen niet op 1 knie.
