Jaaaaaa hoor, daar ben ik, euh zijn we weer! Het Pieterpad met twee etappes en twee mensen staat op het programma. Zaterdag met 18 kilometer en zondag met 24 kilometer. Klababber, eat that! Tegenwoordig probeer ik de koe altijd direct bij de spreekwoordelijke horens te vatten en spijkers met spreekwoordelijke koppen te slaan. Kort door de bocht: er is een idee, wat ik gelijk vorm geef en regel. Zo ook dit weekend. Mijn lieve vriendinnetje Jesse wilde graag een paar etappes samen lopen. Zo gezegd zo ge-diggi-daan. Hieronder een schets van deze dagen met goed en fijn gezelschap. Het wordt een tweeluik.
21-10: Rolde – Schoonloo (18 KM)
Voor wie niet weet wie Jesse is een kleine introductie. A little throwback. Ze is het meisje wat in Indonesië in Jogjakarta aan mij vroeg of ik wilde dansen in de bar met reggae muziek. Toen ik aardig in de olie zwom en met de Zweden was. Ze is één van de twee meisjes bij wie ik heel wat maanden in huis heb gewoond in Meppel. Wanneer het je allemaal niks zegt, dan verwijs ik je naar één van mijn eerdere blogs. Inmiddels durf ik te zeggen dat ze een goede vriendin is! Nou dat dus. Terug naar de orde van de dag.
Het is weer een flinke reis met het openbaar vervoer. Dit gaat op zich soepel. Op één station is het even billetjes samen knijpen met de overstap, maar ook dit gaat goed. In Assen op het station tref ik Jesse en we pakken samen de bus naar Rolde. We stappen uit in het centrum van Rolde vlakbij de kerk. We lopen langs het kerkhof en kijken samen even naar de hunebedden. Met Jesse kan ik altijd goed praten. Ze stelt fijne en soms kritische vragen. Ik hou er zelf heel erg van in vriendschappen om alles naar elkaar uit te spreken en ik ben ook blij dat zij dit naar mij doet. Niet om te kwetsen, maar uit liefde. Om de ander inzicht te geven of na te laten denken. Of je onvrede uit te spreken. Zo kan er eigenlijk geen ruis op de lijn komen. Daarnaast kan ze goed luisteren. Soms is het ook fijn om je alleen maar te uiten, zonder advies of raad. Dat kan ook lekker opluchten.
Ik zit er niet echt lekker in dit weekend. Ik kan niet in het hier en nu blijven. Zit veel in mijn hoofd. Bij de persoon op wie ik intens verliefd ben. Bij de sollicitaties en banen en wat hierin belangrijk is en wat ik wil. Jesse stelt hier ook vragen over, omdat ze wel ziet dat ik veel in mijn hoofd bezig ben, terwijl ik er vooral blij van mag worden en naar mijn intuïtie mag leren luisteren. Ik merk tijdens dit weekend dat 4 dagen werken een harde eis is in plaats van een zachte. De balans tussen werk en privé mag gewoon beter en gezonder dan dat hij in het verleden was. Mijn leven kan ik zo inrichten dat ik alle comfort heb voor mezelf en toch 4 dagen werk. Ik heb al eerder gemerkt dat het leven voor mij niet alleen maar als een robot 5 dagen in het werk-systeem meedraaien is. In mijn tweede gesprek heb ik dit als zachte eis benoemd, omdat ik niet gelijk mijn eigen glazen in wilde gooien en de opties wilde bespreken. Ik besluit op dat moment dat ik 4 dagen wil werken bij dat bedrijf. Willen ze dat niet dan is dit niet het bedrijf voor mij. Trouw zijn aan mijn eigen wensen en niet bang zijn om die uit te spreken, ongeacht de consequentie. Het komt altijd goed. Hoe dan ook. Niet handelen uit angst, maar uit kracht. Ik wil alleen echt heel graag werk nu. Ik mag me ook beseffen dat het, voor mij persoonlijk, niet belangrijk is wat ik doe, maar hoe ik het doe en onderga. Het besluit wil ik helemaal gaan nemen zonder invloed van buitenaf. Zonder externe factoren die mij van alles influisteren of denken het beter te weten.
Oh ja, we zijn ook nog aan het wandelen. De omgeving is echt prachtig. Het is heerlijk weer. Het is mushroom city in het bos. Ik zie creaties van de natuur die ik nog nooit eerder heb mogen aanschouwen. De herfst is echt een prachtig seizoen in de natuur. Synoniem naar het leven voor mij is: het oude loslaten. Oud denken, oude patronen, oude systemen, oud gedrag. De cycli in de natuur zijn te koppelen aan het leven. We lopen tijdens deze etappe echt alleen maar door de natuur. We komen niet door dorpjes of langs een koffietentje ofzo. Prachtig dat dit nog kan. De routes tot nu toe zijn goed uitgezet.
We hebben het ook over seks en intimiteit met elkaar. Niet over dat met elkaar doen, alleen het praten doen we met elkaar. Just saying. Zij vertelt dat ze er onlangs achter gekomen is dat goede seks toch minder voldoening geeft dan wanneer er verbinding en liefde is in de intimiteit. Iemand kan wellicht goed weten wat hij of zij doet tussen de lakens maar wanneer die echte verbinding en liefde er is dan verheft het zich tot iets veel mooiers. Ze geeft aan dat ze er uit haalt dat ze eigenlijk gewoon graag die intieme en liefdevolle verbinding wilt. Dat is ook hoe ik naar dingen probeer te kijken. Niet te kijken naar wat je ziet, maar wat het je laat zien. Dan kom je vaak tot mooie inzichten. Ik kan me helemaal aansluiten bij wat ze zegt. Seks is zonder dat gewoon seks. Ik kan dat op dit moment ook niet. Zeker niet na wat ik net ervaren heb. Wanneer er een hartsverbinding is, dan gaat het over heel wat anders dan een beetje genitaliën schuren, op en neer heen en weer en nog een keer. Hoewel dat nog een keer ben ik dan weer wel voor in. Bij een echte verbinding gaat het niet meer over halen en brengen. Maar goed genoeg over dit onderwerp, anders glij ik van mijn stoel af. Dat komt morgen en in mijn volgende blog nog een keer voorbij in een andere vorm.
Na een fijne wandeling komen we bij ons hotel aan. Dit heb ik van tevoren geboekt, omdat ik had gezien dat er geen vrienden op de fiets adres was in Schoonloo. We verblijven in hotel Loohoeve. De kamers zijn ietwat gedateerd, maar schoon. Fijne bedden ook. Wat niet gedateerd is, is het eten wat ze aanbieden. De kwaliteit vertaalt zich ook in de prijs overigens. God damn, iets met een rib en een lijf. We besluiten toch voor het vijfgangen menu te gaan in plaats van de snelle hap aan de overzijde van de straat. En dat is me toch een goed besluit van ons. Jesse heeft dit sowieso nog nooit gedaan. Zo luxe gedineerd. Leuk dat ik daarin de eerste mag zijn waarmee ze dat beleeft. Want een belevenis is het. Wat een smaken, texturen en combinaties komen er uit de keuken zeg. Het tovert letterlijk een glimlach op mijn gezicht. Je proeft de liefde en creativiteit gewoon in de gerechten. Er staat gewoon iemand met passie te koken. Die persoon is hier echt voor gemaakt. Heerlijke rode wijn om het compleet te maken. Moe en voldaan zoeken we ons bed op.
